‘Je zou er bijna medelijden mee krijgen’, reageerde iemand op een van mijn blogs. Tja. Er was van alles aan de hand in 2021 en ik schreef er zo nu en dan over. Over de prijzen van bouwmaterialen, over leveringsproblemen en over personeel dat het elders beter dacht te kunnen krijgen. Dus een beetje medelijden lijkt me wel op z’n plaats. Maar niet heus: er viel genoeg te genieten.
We bouwen – en dat geldt voor iedereen bij Mensink – omdat we iets willen betekenen voor anderen. Dat is de kern van het verhaal, de rest (techniek, materialen, etc.) is bijzaak. Over die bijzaken schrijf ik af en toe iets, omdat het me bezighoudt, en omdat jullie me niet geloven als ik steeds zeg hoe geweldig het allemaal is. (Daar staat LinkedIn al vol genoeg mee.)
Omdat het bijna kerst is en voor alle medelijders, dit zijn ze, mijn favoriete momenten van 2021:
Aan het begin van het jaar maakte ik kennis met een jongeman die een week kwam snuffelen (stage lopen). Aan het einde van ons gesprek zei hij. ‘Ik moest van mijn moeder zeggen dat ze jullie leuk vindt.’ Ik veerde op. ‘Ze volgt op sociale media alles wat jullie doen.’ Aha, dus we hebben fans! Hoogste tijd voor een meet en greet. Hopelijk in 2022, want we willen ons nieuwe kantoor inluiden en we bestaan al weer even 25 jaar.
Voor de bouwvak maakte ik mijn (hopelijk) laatste meters als werkvoorbereider. Met een echtpaar werd het nog even spannend. De een zei al eens over de ander: ‘Soms denk ik dat ik met een politieagent getrouwd ben.’ En toen ging er iets mis op de bouw. Ik voelde ogen op me gericht, moest met een oplossing komen. Vanuit mijn ooghoek dacht ik te zien hoe de man zijn mouwen opstroopte. Maar voor ik iets kon zeggen schoot de vrouw me te hulp: ‘Schat, wat Gonard nu gaat vertellen vind je gewoon goed!’ Ook deze keer losten we het samen op. Het komt altijd goed.
Daarna reed een stukadoor met zijn bus over de fiets van een leerling. Per ongeluk. ‘Wat is de schade?’ vroeg hij en hij gaf de jongen geld voor een nieuwe. Vervolgens vouwde hij het kromme stalen ros zo goed en kwaad als het ging in model. ‘Wat is de bedoeling?’ vroeg ik. Hij: ‘Deze fiets is voor die andere leerling van jullie. Die knul wil op vrijdag nooit patat halen omdat hij geen rijbewijs heeft. Dat is mooi opgelost zo.’ Voila, het zuiverende effect van een groep.
Na de zomer ging ik ‘naar buiten’, dus dat betekent de hele dag naar de radio luisteren. ‘Heb je ook nog wat anders?’ vroeg ik aan de timmerman die iedere dag naar Tukker FM luistert (en op vrijdag naar ‘een echte piraat’). Hij: ‘Bij klachten zet ik de radio altijd harder. En ik vind dit een klacht.’ Dus daar gingen we: oh was ik nog maar zeventien, dan zou ik je wat laten zien. Aan het einde van de week, op de dag van de piraat, kwam hij naar me toe: ‘Kan ik je niet ontslaan?’ Maar waarom dan, vroeg ik. ‘Ik vind dat je niet goed in de groep past. Zing eens mee, man!’
‘Ik ben niet handig,’ zei een hbo-stagiair van de tekenafdeling eerder dit jaar op mijn vraag wanneer hij nou eens meeging de bouw op. Toen hij klaar was met zijn opdracht vroeg hij of hij zijn volgende stage weer bij ons kon lopen, maar dan op de bouwafdeling. ‘Dat is goed,’ zei ik, ‘onder de voorwaarde dat je even de bouw op gaat.’ Inmiddels bouwt hij in ‘mijn’ team mee aan appartementen in Raalte. Laatste zei hij enthousiast: ‘Hierna wil ik een huis bouwen!’ Je hoeft niet handig te zijn, als je het maar wilt worden. Zes talenten haalden we dit jaar aan boord.
Van die talenten moeten we het hebben bij Mensink, maar op een dag ging zowaar de telefoon. Of we nog ervaren timmermannen zochten. ‘Kennen we elkaar?’ vroeg ik. ‘Nee,’ zei hij, ‘ik heb op internet een beeld gevormd van wie jullie zijn, wat jullie doen en hoe jullie met klanten omgaan. Bij zo’n bedrijf wil ik werken.’ Toen hij ophing bezocht ik onze pagina op bouwnu.nl weer eens. ‘Aha,’ mompelde ik. Inmiddels is hij in dienst. Blijkbaar hadden we onze karma-spaarkaart vol.
Kortom, er viel genoeg te genieten. We hebben gelachen en getimmerd. Jongens waar niemand een stuiver voor gaf ontwikkelden zich, er is meegezongen met smartlappen (‘Honkie tonkie pianissie op je sinaasappelkissie’) en bergen patat werden verorberd. We deden in oktober (net op tijd) met het hele team een gooi naar de snelste rondetijd bij Kartplaza en nu is het jaar alweer voorbij. De kerstborrel gaat niet door en achter het teamweekend in februari staat een groot vraagteken. Gelukkig is het op de bouw altijd feest.
Volgend jaar vrolijk verder. Namens iedereen bij Mensink wens ik je fijne feestdagen. Bedankt voor het lezen en tot in 2021, herstel: 2022. Gonard.
