Ik had het al een beetje opgegeven. Ik geef het eerlijk toe. De Playstations, iPads en smartphones zouden ons bedrijf uiteindelijk de das omdoen. Geschrokken was ik, van het niveau van de zestien- en zeventienjarigen die zich de afgelopen jaren als leerling bij ons hadden gemeld. Maar warempel: ook met de nieuwe generatie lijkt het goed te komen.
Het inzicht kwam toen mijn zoon teruggekeerde van een stage van tien maanden in Malta. Ik herkende hem niet weer. Alsof hij daar, in het dwergstaatje in de Middellandse Zee, had besloten: ik ga het anders doen. Voordat hij wegging had ik geen kind aan hem. De meeste uren bracht hij binnen door achter de computer, terwijl zijn vader lange dagen maakte in het bedrijf aan huis. Genoeg werk te doen, maar ik hoefde het hem niet te vragen. Geef veertien-, vijftienjarigen tegenwoordig de keuze tussen een crossmotor en de computer en ze kiezen allemaal voor de computer.
Het verschil tussen een spijker en een schroef
Kort na zijn terugkeer uit Malta zei mijn zoon op een dag: “Pap, wat kan ik doen?” Inmiddels helpt hij me goed bij de bouw van ons nieuwe kantoor en haalt en brengt hij bouwmaterialen van en naar bouwplaatsen. Hij verzorgt zelfs onze interne nieuwsbrief en geeft zijn mening als ik hem vragen stel over beleidszaken. Iets soortgelijks zie ik gebeuren bij de leerlingen die we binnenkrijgen van opleidingsbedrijf Bouwmensen. Zestien, zeventien, soms achttien zijn ze als ze hier binnenkomen. Voor de eeuwwisseling hadden dit soort leerlingen al wat timmer- en metselervaring opgedaan: op school, buiten, in het bos, in boomhutten, bij een oom of vader, noem maar op.
Maar vmbo’s leiden alleen nog breed op. Een enkel lesje metselen of timmeren is er vaak al niet meer bij, laat staan een schoolvak. Buiten komen de jongeren ook nauwelijks meer in hun jeugd. Het gevolg is dat Bouwmensen de jongeren bij de start van de duale opleiding eerst een paar maanden binnenhoudt. Eerst maar eens wat lesjes timmeren en metselen. Wat is het verschil tussen een spijker en een schroef? Dat werk.
‘Ruwe diamanten’ opleiden
Ik had de moed al een beetje opgegeven. Maar warempel, ook bij de ‘nieuwe generatie’ lijkt het goed te gaan komen. De signalen worden steeds sterker. Het duurt alleen langer. Niet alleen mijn zoon, ook de leerlingen die twee jaar geleden voor het eerst een voet over de drempel van onze kantine zetten laten nu zien wat zij kunnen.
Geluk bij een ongeluk: we kregen in het verleden wel eens de ‘ruwe diamanten’ van Bouwmensen, jongens die wat meer begeleiding nodig hebben. “Kunnen jullie er misschien iets mee?” werd er dan gevraagd. Door de jaren heen heb ik met eigen ogen gezien hoe ook deze ‘ruwe diamanten’ uit kunnen groeien tot goede timmermannen en metselaars. Neem Sander, nu een van onze beste timmermannen. Ik weet nog hoe hij hier in 2000 binnenkwam. Het bouwbedrijf waar hij zijn opleiding begon dacht zeker te weten dat het niets met hem zou worden.
Ga eens werken
Het mooie is dat Sander nu van Célis, een negentienjarige timmerman in opleiding, een vakman probeert te maken. Goed, Célis kan misschien nog niet wat Sander kon op zijn leeftijd, maar dat zegt niets over zijn potentieel. Het is Sander wel toevertrouwd om het potentieel eruit te krijgen. Als je maar geduld hebt.
En die computers? Tja, ik heb niet de illusie dat we dat snel veranderen. En daarom ben ik ook zo blij met het initiatief Ga Eens Werken. Geld verdienen wil de jeugd van tegenwoordig nog steeds, want met geld kun je de nieuwste FIFA kopen. Maar waarom moet dat in een supermarkt? Kom ons liever helpen op zaterdag of op een doordeweekse dag waarop je niet tot laat in de middag les hebt. We zoeken ze nog steeds: Vakmannen IDD. Meer dan welkom.
Dit artikel is ook verschenen op Salland Centraal.
Afbeeldingen: jongeren in opleiding bij Bouwmensen, bron: bouwmensen.nl.
No comment yet, add your voice below!