Nieuwe werkwijze: vanaf nu flexibele prijzen

We zijn de grip op wat de markt doet kwijt. 

We gaan het anders doen. Noodgedwongen. Offertes die we opstellen zijn vanaf nu flexibel, het worden begrotingen. De reden: onvoorspelbare prijsstijgingen van bouwmaterialen. In de glazen bol kijken lukt niet langer, het risico alleen dragen is onverantwoord.

We schreven vorig jaar ook al over prijsstijgingen in de bouw. Door goed te anticiperen lukte het ons maar net om zwarte cijfers te schrijven over 2021. Nog geen jaar later is de markt de gekte voorbij. Prijzen van bouwmaterialen stijgen door – en niet zo’n beetje ook. Onze leverancier van bedekking voor platte daken belde: ‘Vanaf maandag wordt alles 15% duurder, en de maandag erop doen we er opnieuw 15% bij.’ Berichten zoals deze komen aan de lopende band binnen. Op een bouw in Deventer werken we samen met een bedrijf dat heipalen boort. Kort voor ze begonnen kwam de melding: ‘De palen zijn een euro per strekkende meter duurder geworden.’ Daar gingen weer honderden euro’s.

Sinds er een oorlog woedt in Oekraïne gaan de energieprijzen door het dak. Voor veel producten die we in woningen verwerken worden fossiele brandstoffen gebruikt. Olie voor isolatiematerialen, gas voor de hitte die nodig is om pannen en stenen te maken. De energieprijzen zijn mede bepalend voor de kostprijs van een huis. Leveranciers zijn logischerwijs niet langer bereid om prijzen voor een paar maanden vast te zetten en kunnen evenmin vertellen wat materiaalprijzen over een paar maanden, laat staan een jaar, zullen zijn. Het werkt van onderaf door. Net zoals de prijs van brood stijgt, omdat graan duurder wordt. 

We zijn de grip op wat de markt doet kwijt. 

De afgelopen vijf jaar zijn huizen vijftig procent duurder geworden. En sinds de oorlog in Oekraïne is de kostprijs voor een tussenwoning opnieuw met twintig procent omhoog gegaan (bron: Volker Wessels). Als we lijdzaam toekijken vreten we ons bedrijf langzaam op. Ons houden aan gemaakte offertes – berekeningen worden doorgaans één tot anderhalf jaar voor de start van de bouw gemaakt – betekent grote verliezen lijden. De marges verdampen dan waar we bijstaan: meijers hier, ruggen daar. Dat wat vorig jaar gebeurde, maar dan in veelvoud.

Vijf procent winst, dat is ons streven. We hoeven niet rijk te worden, maar willen mooie dingen maken met een gezond bedrijf. Vorig jaar lukte het een jaar niet, zoals het wel vaker niet lukte. Dat is spijtig, maar niet meteen rampzalig. Alleen: wat nu gebeurt is van een andere orde. ‘Sometimes you win, sometimes you loose’ gaat niet langer op. We kunnen het (ondernemers)risico niet langer alleen dragen.

Daarom gaan we het anders doen. Vanaf nu gaan we flexibele overeenkomsten aan met opdrachtgevers. We rekenen de bouw van een nieuwe woning, een verbouwing of een bedrijfspand nog wel door, maar genoemde prijzen worden stelposten. Zo’n begroting laat zien wat je huis kost als de schop nu in de grond zou gaan. Een indicatie dus.

De vraag die ongetwijfeld bij je opkomt is: ‘Welke zekerheden heb ik nog?’ Hier kun je van op aan:

  • We delen alles wat we weten, we zijn – zoals altijd – transparant.
  • We schuiven de pijn niet één op één naar je door. We willen dat de huidige situatie voor alle partijen dragelijk blijft. We accepteren dus ook dat vijf procent winst over 2022 een lastig verhaal wordt. Jouw (woon)dromen laten uitkomen en mooie dingen maken is ons hoofddoel.
  • Zo lang je wacht tot de schop in de grond gaat houden we je op de hoogte van eventuele prijsstijgingen.
  • Dit doen we voor grote kostenposten, zoals dakpannen, gevelstenen en gevelplanken. Over schroefjes die duurder worden doen we niet moeilijk, we zijn niet pietluttig. 
  • We bieden alternatieven. Zijn de dakpannen die je voor ogen had flink duurder geworden? ‘Kijk hier dan eens naar, deze zijn voordeliger en vallen wellicht ook in de smaak.’
  • Eventuele meevallers verwerken we uiteraard ook op de begroting. Zoals we al zeiden: het zijn zeer onvoorspelbare tijden. De oorlog in Oekraïne gaat vroeg of laat eindigen.

En bouwmaterialen alvast inkopen? Dat is geen optie, om meerdere redenen. Allereerst kunnen we de materialen niet kwijt op onze werf, bovendien zijn de meeste bouwmaterialen niet geschikt om lange tijd onverwerkt buiten te liggen. Tot slot laat de markt het niet toe: materialen zijn schaars en leveranciers doen er alles aan om hamstergedrag te voorkomen. De markt heeft behoefte aan stabiliteit. Hamstergedrag past daar niet bij.

We hopen op je begrip. Heb je vragen? Aarzel niet om contact met ons op te nemen.

CoBouw: “Bouwdirecteur Gonard Mensink timmert weer zelf”

‘De blogs van Gonard over hoe hij zich misbaar heeft gemaakt op kantoor en weer aan het timmeren is wekten de interesse van CoBouw. Ze waren wel eens benieuwd hoe Gonard dat nou heeft gedaan en hoe dat heeft uitgepakt voor hemzelf én voor het bouwbedrijf. Ton Verheijen van CoBouw ging met Gonard in gesprek en schreef daar in december onderstaand online artikel over. Ditzelfde artikel verscheen vorige week in de CoBouw krant.

Directeur is hij nog steeds. Toch zien zijn medewerkers hem nog zelden op kantoor. Gonard Mensink had er genoeg van. Hij maakte zichzelf overbodig op kantoor en ging weer buiten timmeren en zagen. En passant neemt hij acht leerlingen op sleeptouw.

Personeelstekort? Hoezo personeelstekort? Gonard Mensink (53) doet niet aan personeelstekorten. Ondernemers met een tekort aan personeel hebben feitelijk gewoon te veel werk. En dat is een direct gevolg van slecht strategisch beleid. Gonard: “Ze halen zich van alles op de hals en nemen tussendoor klussen aan die misschien niet helemaal bij het bedrijf passen. Dan trekt de economie aan en hebben ze te veel opdrachten. Doseren is de kunst.”

Tegendraadse meningen optekenen uit de mond van Gonard Mensink is niet moeilijk. Hij heeft, zeg maar, een abonnement op het onverwachtse. Dat begon al bij de start van zijn bedrijf in 1994. Gonard had geen ambities als aannemer. Hij wilde zijn vader achterna en boer worden. Dat lukte, maar het boerenbedrijf van zijn vader leverde niet genoeg geld op voor twee gezinnen. Daarom schreven hij en zijn broer Eerhard zich als aannemers in bij de KvK. Lange tijd gingen bouwen en boeren hand in hand. Tot 2011, toen het laatste vee uit de stallen verdween. Sindsdien bouwen ze fulltime, met Gonard voornamelijk op kantoor.

Mensink Bouwbedrijf (omzet: 12 miljoen euro) uit Broekland is goed in woningbouw voor particulieren, zowel nieuwbouw als renovatie. Op de website zien we wat dat oplevert met onder meer een 2018-versie van een jarenzeventigbungalow, een gerenoveerde Sallandse IJsselhoeve, energieneutrale woning in 2020-stijl en een vernieuwd grachtenpand in het centrum van Zwolle. Alles ziet er picobello uit, strak in de verf en met onberispelijke zichtlijnen.

Brandjes blussen

“Wij tekenen alles zelf”, aldus Gonard. “We zijn van nature nieuwsgierig naar hoe dingen mooier, beter, sneller en efficiënter kunnen. Aan de tekentafel, op kantoor en op de bouwplaats. Oké, we zijn geen James Watt of Leonardo da Vinci, maar we zorgen er wel voor dat we op tijd aanhaken als de knappe koppen van deze tijd iets nieuws uitvinden. We volgen de ontwikkelingen op de voet en kiezen het juiste moment om aan te haken. Voor de metselrobot is het nog te vroeg. Maar prefab-binnenmuren testen we al volop. En met 3D-brillen geven we klanten nog voordat de bouw begint een rondleiding door hun nieuwe woning.”

“Zolang ik op kantoor zit komen crises op mijn bureau terecht”

Hartstikke leuk allemaal. Maar achter de schermen is het gewoon buffelen bij Mensink: vroeg opstaan, geleefd worden door de mailbox, brandjes blussen en plooien gladstrijken. Hoe lang hou je dat vol? Gonard kwam er vorig jaar achter dat voor hem na een kwart eeuw de rek er een beetje uit begon te raken. Hij vertelt: “Hoe hard mensen ook hun best doen, zolang ik op kantoor zit komen crises op mijn bureau terecht want ik ben eindverantwoordelijk, achtervang en reddingsboei. Omdat het volume van ons werk en ontwikkelingen in de bouw zoals leveringsproblemen en prijsstijgingen zorgden voor problemen, werd het aantal dossiers me te veel. Ik ervoer stress.”

Geen geteut

Gonard Mensink heeft zijn werk op kantoor altijd als tijdelijk gezien: “Diep van binnen ben ik een buitenjongen.” Maar hij zat de hele dag naar dat schermpje te turen. Het was mooi geweest. Mensink zag nieuwe mogelijkheden en dit was het juiste moment. Investeringen in werkvoorbereiders en andere talenten hadden hun vruchten afgeworpen. En  door het vertrek van enkele collega’s zaten leerlingen buiten zonder leermeester. De planning stond vol en buiten kwamen ze handen tekort. Mensink voelde zich geroepen. Hij besloot zichzelf uit de organisatie te werken en “misbaar” te maken.

Sinds de bouwvak van 2020 is hij weer bouwvakker. Wat ontwerper (en mede-eigenaar) Marten Jansen samen met opdrachtgevers bedenkt, bouwt Gonard buiten met acht leerlingen. Momenteel maken ze een appartementencomplex boven een winkel in Raalte. Gonard zet de lijnen uit: “Ik doe eens wat voor en zaag en hamer vrolijk mee. Geen geteut hoor, aanpakken! Ze mogen bewijzen wat ze kunnen. Ik laat het ook zomaar mislukken, daar leren ze het meest van.”

Opleiden van jongeren is momenteel hard nodig. Gonard: “De pareltjes redden zich altijd wel. De meesten hebben wat meer begeleiding nodig. Ze hebben van huis uit misschien minder  meegekregen. Dan komt mijn rol als geroepen. Ik ben niet vergeten hoe het was toen ik zelf jong was. Ook ik had aandacht nodig en dat kost gewoon tijd. Opleiden duurt sowieso te lang en kost sowieso te veel. Maar als je het plezier erin weet te houden, en je verdient een paar centen, dan kom je er samen wel doorheen.”

Mentale stress

Vooralsnog trekt hij het prima. Zijn lichaam sputtert niet tegen en de mentale stress neemt af. Daarom weet hij het zeker: een bedrijf overeind houden is geen kwestie van gaten dichtlopen maar van jezelf overbodig maken. Zijn zoon heeft veel van zijn taken overgenomen en de  werkvoorbereiders zijn volgens hem “goed in vorm”. Ze brengen nieuwe energie. Met een schuin oog volgt hij nog hun verrichtingen en soms ziet hij ze tijd steken in de verkeerde dingen. “Ik laat het gaan.”