In De Volkskrant las ik vol bewondering over Johan Middelkamp, directeur van Sallandse Wegenbouw in Haarle, met wie ik sinds kort zitting neem in de Bouwtafel Zwolle. In zijn bedrijf zijn uitvallers van het ROC welkom. Voor hem geen participatiegeld, maar een even heldere als simpele opvatting: ‘Dat jongeren hier gewoon mogen komen. En dat ze dan uiteindelijk een baan vinden of een opleiding.’
Waartoe zijn we op aarde? Die vraag kan iedereen voor zichzelf beantwoorden. Wat mij betreft probeer je de boel beter achter te laten dan dat je het aantrof. Met een bouwbedrijf doe je dat per definitie: we bouwen. Bij Mensink proberen we daarnaast geduld te hebben met nieuwe aanwas, we laten jongens niet vallen. Omdat we zo toekomstige voormannen ontdekken, maar nog meer omdat het een taak is, een vanzelfsprekendheid.
Bij de bouw van de appartementen in Raalte heb ik van alles mis zien gaan. Geknooi met gipswandjes, gemartel met lewisplaatjes. Ik stuurde Sander naar een rustig hoekje en zei: ‘Probeer het maar, ga het maar doen.’ Wekenlang zag ik hem stoeien, mijn oom zou hem al lang naar huis hebben gestuurd. Maar hij bleef en zette door. Het kon hem iets schelen, hij wílde het kunnen. Na een paar maanden kreeg hij de slag te pakken.
No comment yet, add your voice below!