Wout: ‘Na een dag school ben ik gesloopt, van dit werk krijg ik juist energie’

De mensen van Mensink: wie zijn ze, waar zijn ze goed in en waarom doen ze wat ze doen? Vandaag Wout (21), die ooit het plan had om niveau 4 af te maken vóór hij de bouw op ging. Dat liep anders.

Twee jaar werkt Wout nu bij Mensink, en hij is eenentwintig. Dat klinkt misschien normaal, maar naar bouwmaatstaven is het laat. Dat zit zo: na zijn middelbare school deed hij eerst mbo niveau 4, een BOL-opleiding tot uitvoerder. Dat betekende vijf dagen naar school. Godzijdank waren er stageperiodes. Hij stak zijn licht op bij Obdeijn, Hemeltjen en Mensink. ‘Alle drie totaal andere bedrijven. Bij Mensink voelde ik me thuis, al werd me ook duidelijk gemaakt dat ik eerst moest laten zien wat ik kon.’

Het mooiste wat er is

Gonard stuurde hem de bouwplaats op. Tot opluchting van Wout. ‘Echt wel. Zo’n hele dag achter de laptop, dat is niets voor mij. Na een hele dag op school ben ik helemaal gesloopt, van dit werk krijg ik juist energie. Lekker bouwen, lekker buiten.’ Zijn plan was: ik maak niveau 4 af en dan ga ik de bouwplaats op. Wás, want het liep anders. Terug naar school zag hij niet zitten.

In Zwolle ging hij om tafel met zijn leraar en zei: bouwen is het mooiste wat er is. Vrijwillig deed hij een stap omlaag, naar niveau 2. Al kun je erover discussiëren of de term ‘omlaag’ wel past is in een tijd waarin ‘slim’ werk door computers wordt overgenomen en handige handen steeds gewilder worden. Als Wout vertelt over de stap die hij zette, begint hij spontaan te lachen. ‘Bouwen is fantastisch. Lekker bezig zijn iedere dag, iets maken met de handen. Ik vind het prachtig.’

Nu m’n pa een stap naar achteren heeft gezet en ik een stap naar voren, zal ik ook wat vaker mijn gedachten delen op deze plek. Een echt inkijkje geven in het reilen en zeilen bij Mensink. Het is niet mijn grootste hobby, dat zeg ik er meteen bij, maar ik vind het wel waardevol. Het internet staat immers al vol genoeg met gesuikerde praatjes. 

Ik weet het niet

Zo vind ik het bijvoorbeeld interessant om te vertellen dat de vraag wanneer je geschikt bent me al een tijd bezighoudt. Is een bedrijf overnemen op zesentwintigjarige leeftijd niet te vroeg? Wanneer ben je klaar voor zo’n stap? Het juiste antwoord is: niemand die het weet. Dus toen m’n pa aangaf open te staan voor bedrijfsopvolging, heb ik goed nagedacht of ik het wilde. Het antwoord: ja, omdat ik zie hoeveel voldoening het kan geven om collega’s en klanten blij te zien. En vooral ook: om dat samen voor elkaar te krijgen. Mijn leeftijd hebben we gemakshalve maar buiten beschouwing gelaten.

Nu ik het stokje heb overgenomen kijken collega’s ineens naar mij. Zo werkt dat blijkbaar. Alsof ik met aandelen in de zak ineens weet hoe het zit. Nee! Gelukkig volstaat dat antwoord ook in veel gevallen: ik weet het niet. Ik hecht er veel waarde aan om het samen te blijven doen. In andere gevallen is sturing en een koers wel gewenst. Daarom hebben we – Joeri en ik – besloten om op zulke momenten keuzes te maken en achteraf te reflecteren. Een slecht besluit is nog altijd beter dan geen besluit. (Want van een slecht besluit leer je, en zo kom je alsnog verder.)

Reddingsboei

Zeventig procent van de tweede generatie familie aan het roer van een bedrijf overleeft het niet. Zeven op de tien! Ik kan niet ontkennen dat ik schrok toen ik dat las. (Nog afschrikwekkender: na de tweede opvolging staat nog maar 13 procent van de familieondernemingen overeind.) Hoe dat komt? Hoge verwachtingen en het verlammende effect daarvan. Maar ook: de eerste generatie die niet los kan/durft te laten, waardoor vernieuwing wordt tegengegaan. Terwijl juist dat nodig is voor een gezonde toekomst: vernieuwen, moderniseren.

Hoge verwachtingen zijn er vast en zeker, maar vooralsnog voelen Joeri – die bij Yellowlines het stokje overneemt van Marten – en ik die niet zo, laat staan dat ze verlammend werken. En gelukkig lopen Gonard en Marten ons niet in de weg. Joeri en ik hebben naar elkaar uitgesproken dat we het beter willen doen dan onze voorgangers en worden daarbij gesteund in plaats van afgeremd door die voorgangers. Om de week zitten we met Gonard en Marten aan tafel. Dat is prettig, want Joeri en ik kunnen nog veel van ze leren. Ik zie ze als een soort reddingsboei die altijd voorhanden is als we dreigen te verzuipen. Een zachte overgang, zeg maar.

Tristan Mensink is per april 2025 benoemd tot algemeen directeur van Mensink Bouwbedrijf. Daarmee draagt oprichter Gonard Mensink, na ruim dertig jaar bouwen aan het familiebedrijf, de dagelijkse leiding over aan de volgende generatie. Gonard blijft als strategisch adviseur verbonden aan het bedrijf, maar heeft – samen met zijn broer Eerhard en compagnon Marten Jansen – zijn aandelen overgedragen.

Schakel in plaats van eindstation

Mensink Bouwbedrijf werd in 1994 opgericht door Gonard. Samen met zijn broer Eerhard bouwde hij het bedrijf uit, met vanaf 2004 ook Marten Jansen aan boord. Wat begon als een kleinschalig bouwbedrijf groeide uit tot een gevestigde naam in de regio.

Tristan, zoon van Gonard, raakte in 2018 betrokken bij Mensink en werkt sinds 2020 fulltime mee. Nu hij de leiding op zich neemt, kijkt hij met frisse blik naar de toekomst: ‘Ik geloof dat de traditionele manier van bouwen, met aanbesteden en onderaanneming, niet meer van deze tijd is. Ik wil toe naar ketensamenwerking: met een aantal vaste partijen aan tafel waarmee je écht samenwerkt. Waarin de aannemer functioneert als schakel tussen klant en bouw en niet als eindstation.’

Ook intern ziet Tristan mogelijkheden: ‘We willen een prettige werkgever zijn. Een bedrijf waar jong talent zich ontwikkelt en plezier heeft in zijn werk. Waar mensen met trots bouwen aan mooie projecten én aan zichzelf. Om dat te bereiken moet het imago van de bouw wel worden opgekrikt. AI rammelt aan de fundamenten van een heleboel banen, maar goede vaklui nemen zij voorlopig niet over. Het is tijd voor een herwaardering.’

Ruimte geven aan de nieuwe generatie

Voor Gonard is het loslaten niet alleen logisch, maar ook noodzakelijk. ‘Als ik terugkijk naar mezelf, kon ik in mijn jonge jaren veel meer dan nu. De oudjes houden vaak de rem op ontwikkeling, en dat is niet goed. Ooit schreef ik een verhaal: als de leerling-timmerman te lang bij de timmerman blijft lopen, wordt hij lui. Dat is voor mij de kern. Daarom vind ik het hartstikke goed dat Tristan het stokje van me overneemt. Misschien is het aan de vroege kant, maar beter te vroeg dan te laat.”

Wat hij zijn zoon toewenst? ‘Dat hij net zoveel op kan bouwen als ik dat met Marten en Eerhard heb gedaan. In de vorm van prettige samenwerkingen. En persoonlijk wens ik hem ook gewoon een paar goede economische jaren toe – dat maakt het net wat makkelijker om de juiste dingen te doen.’

De aandelen zijn met terugwerkende kracht per 01-01-2024 overgedragen. Deze overdracht is op 31-3-2025 bekrachtigd.