Op de drempel van 2026 beleefde ik een van mijn meest productieve weken van 2025. Niet omdat ik in recordtempo mijn takenlijst afwerkte, maar juist omdat ik afstand nam. Een week lang werkte ik niet in Mensink, maar aan Mensink. In Rotterdam volgde ik de LeadGen Masterclass van BDO, een programma voor (toekomstige) leiders in familiebedrijven.
Wat zou mijn pa doen?
Begin dit jaar nam ik officieel het stokje over van Gonard, mijn vader. Hij bouwde Mensink de afgelopen dertig jaar, samen met Marten Jansen, op tot wat het vandaag is. Dat hele proces maakte ik van dichtbij mee. Ik werd kort na de oprichting geboren en collega’s die er nu nog werken, zaten vroeger al bij ons aan de keukentafel. Ik heb altijd met veel respect gekeken naar hoe mijn vader het bedrijf leidde: met toewijding, visie en hard werken.
Toen ik het stokje kreeg overgedragen, voelde het logisch om in zijn voetsporen te willen treden. In veel situaties vroeg ik me automatisch af: wat zou mijn pa doen? Niet alleen omdat zijn aanpak werkte, maar ook omdat ik zijn zoon ben. Dat maakte loskomen lastiger dan ik vooraf dacht. Dat loskomen wel nodig is, merkte ik maar weer eens tijdens de LeadGen Materclass. Want hoe graag ik Mensink ook in ere wil houden, ik geloof dat ik het op mijn eigen manier moet doen.
De druk die ik mezelf oplegde loslaten
De week in Rotterdam bracht helderheid. Zo ontdekte ik dat ik, in tegenstelling tot mijn vader, meer manager dan ondernemer ben. Mijn kracht zit in rust bewaren, overzicht houden, processen verbeteren en daarmee stabiliteit creëren. Als een laatste man in een voetbalteam. Het zijn bruikbare kwaliteiten durf ik inmiddels te zeggen. Mensink is nog steeds een hechte club, maar inmiddels zetten we zo’n 15 miljoen euro per jaar om. Tientallen gezinnen zijn afhankelijk van wat we samen doen. In deze fase zijn structuur en voorspelbaarheid even belangrijk als ondernemerschap.
Maar de grootste winst zat voor mij misschien wel in het loslaten van de druk die ik mezelf oplegde. Toen ik het stokje overnam, dacht ik dat ik meteen moest bewijzen dat ik het kon. Dat ik alles al moest weten en beheersen. De realiteit is dat ik 27 ben en dat mijn gereedschapskist nog volop in aanbouw is. En gelukkig: niemand is vertrokken sinds de overname. Alle kennis is in huis gebleven. Mijn vader ook, die kan ik nog altijd raadplegen. Bijvoorbeeld op het gebied van visie en ondernemerschap. Waarom zou ik dat niet doen? Ook dat was een belangrijke les: goed leiderschap betekent niet alles zelf kunnen of doen.
Een goede prestatie
2025 loopt ten einde: mijn eerste jaar als aanvoerder van deze club. Ik kijk er met een goed gevoel op terug. Het werk is doorgegaan, we hebben veel moois gebouwd, de groep is hecht gebleven en onderaan de streep is er wat geld verdiend. Dat is op zich al een goede prestatie in de roerige markt waarin we acteren. Misschien ben ik (nog) niet de beste directeur die ik kan zijn. Maar met de inzichten van het afgelopen jaar weet ik wel dat Mensink het meeste aan mij heeft als ik leid vanuit mijn eigen kwaliteiten.
Namens het hele Mensink-team wens ik iedereen fijne feestdagen en een goed nieuwjaar. Dat iedereen maar mag doen waar die goed in is 😉