Op een onbewaakt moment, tussen twee golven in, waren er studenten van de Innovatiehub bij ons op kantoor. Ze zouden gaan nadenken over de behoefte van de klant vandaag de dag én in de toekomst. Of ik iets wilde vertellen over ons bedrijf en onze koers. Dat wilde ik wel en dus ging ik voor de groep staan.
Wat onze missie was? En de visie? De bedrijfsstrategie, kon ik daar iets over vertellen misschien? Ze keken me nieuwsgierig aan.
Bij de start van Mensink in 1994 was er niets. Geen missie, geen visie, geen strategie, alleen de noodzaak om geld te verdienen omdat het bedrijf van mijn vader niet genoeg inkomen bood om meerdere gezinnen van te onderhouden. De start was voortvarend. Via via regelden mijn broer en ik werk. Daarna kwam de groei en vanaf dat moment ging alles opeens minder vanzelf. Hoe hield ik ons personeel aan de gang?
In 2004, tijdens een regionaal ondernemerscongres in Zwolle, sprak ik André Oliesalger, kopstuk van een zuivelgigant en een van de sprekers die dag. Hij had net zijn wc laten verbouwen en zich verbaasd over hoe de loodgieter steeds weer zijn probleem bij hem in de schoenen wilde schuiven. ‘Dat doen jullie toch wel anders?’ vroeg hij mij. ‘Zorg alsjeblieft dat je je klant tevreden achterlaat. En zorg dat je vraag creëert naar je product, zodat je jezelf ontslaat van deelname aan die verschrikkelijke prijsoorlog.’
Vol inspiratie keerde ik huiswaarts. Nog steeds zonder visie en missie, maar wel met een plan: we zouden ons gaan onderscheiden. In datzelfde jaar haakte Marten aan. Al snel begreep ik dat zijn ontwerpen, de huizen die hij tekent, een manier zijn om een specifiek deel van de markt te bedienen. Reisuurtjes die Marten en ik samen maakten gebruikten we om te sparren. We besloten de ontwerpafdeling los te knippen van het bedrijf, omdat we merkten dat klanten het lastig vinden om direct met een bouwbedrijf aan tafel te zitten. We spraken de ambitie uit voorop te willen lopen en aandacht te hebben en houden voor de menselijke kant van bouwen. En zo waren er nog wat zaken.
De studenten keken me nog steeds vragend aan.
Daar stond ik dan. Zonder PowerPoint en zonder boekwerk in mijn handen. Onze bureaulades zijn leeg. We werken papierloos. Nergens vind je lades met versies van bedrijfsplannen. Daar zijn we überhaupt niet van. En toch was ik staat om de vragen van de studenten te beantwoorden. Terwijl ik vertelde over Mensink concludeerde ik tevreden dat er zich door de jaren heen iets van een visie en missie gevormd heeft. Dat we inderdaad een strategie hebben. En dat het werkt.
De aandrang om zoiets te vangen in woorden voel ik niet. We zijn voortdurend in beweging. Net zoals de bouw. Als er zich dit jaar een nieuwe groep studenten meldt, vertel ik een ander verhaal, een geüpdate versie van het verhaal dat ik afgelopen jaar vertelde. Onze visie is dat onze visie voortdurend in ontwikkeling is. En onze missie is om dat vooral zo te houden. Als dat geen strategie is?
No comment yet, add your voice below!