Bryan, wanneer wist je dat je timmerman wilde worden?

Bryan: ‘Dat moet op de middelbare school zijn geweest, in de eerste of tweede klas. Ik was in die tijd veel bij boeren aan het werk: schuurtjes maken, timmeren, metselen. Mijn vader is vrachtwagenmonteur, mijn broer werkt in de mechanisatie, van hen heb ik het dus niet afgekeken. Ik heb het timmeren vooral zelf ontdekt. Ik vind het gaaf om mooie dingen te maken en met de handen te werken. Ik ben geen stilzitter.’

Als je een schuurtje timmert bij een boer, weet je dan wat het inhoudt om een timmerman te zijn?

Bryan: ‘Ik heb bij Mensink stage gelopen en gewerkt in de vakantie. Toen wist ik het zeker. Kijk, een schuur maken op een boerenerf, dat is ruw werk – meters maken. Wat ze hier doen is mooier, verfijnder. Inmiddels werk ik drieënhalf jaar bij Mensink. Ik heb twee jaar met Alex meegelopen, sinds anderhalf jaar werk ik samen met Bram. Over een half jaar ben ik klaar met mijn opleiding bij Bouwmensen.’

Over Bram’s ontwikkeling lazen we jaren geleden in het AD. Hoe heb jij je ontwikkeld de afgelopen jaren Bryan?

Bryan: ‘Als je hier begint kun je eigenlijk niets. Je leert eerst timmeren, begint dingen te snappen en wordt handig, tot je in staat bent om daadwerkelijk iets te maken. De volgende stap is dan tekeningen leren lezen. Daar ben ik nu. Ik heb het aardig in de smiezen, al vraag ik Bram soms nog.’
Bram: ‘Je vergeet nog een paar stappen: op tijd komen, koffie zetten, doorwerken. Sommigen vinden dat al lastig. De een is klaar en stopt, de ander is klaar en zegt: wat gaan we nu doen? Bryan is zo’n type. Ik zeg altijd: je kan beter achteruit lopen dan helemaal niet lopen. Als je achteruit loopt kom je er ook, alleen met een omweg.’

Bram, je loopt een paar jaar voor op Bryan. Bij welke stap ben jij inmiddels?

Bram: ‘Nog beter leren organiseren. Efficiënt bouwen in de juiste volgorde is heel belangrijk. Sander, een van onze meest ervaren timmermannen bij wie ik twee jaar in de leer ben geweest, kan dat als geen ander. Bij hem lijkt bouwen altijd gemakkelijk. Bryan en ik bouwen nu een woning met een best krappe planning. Het dak is van zink, er zijn veel details. Wat zijn dan je prioriteiten, wat doe je als eerste? Iedere bouw is een nieuwe puzzel, want we bouwen hier nooit twee keer dezelfde woning. Mensink heeft geen uitvoerders dus als voorman heb je best veel verantwoordelijkheden. En we mogen fouten maken. Onder die omstandigheden ontwikkel je je snel. Dat zag ik bij mezelf en dat zie ik nu ook bij Bryan.’

Bryan, vind je het fijn dat die uitdaging bij Bram ligt of ben je al toe aan meer verantwoordelijkheid?

Bryan: ‘Ik vind het wel relaxed, ik kan gewoon timmeren de hele dag. Bram zorgt ervoor dat het goedkomt. Haha!’
Bram: ‘Naar Bryan heb ik geen omkijken, die gaat z’n gang wel. Hij overlegt wel, maar dat gaat beide kanten op, dat doe ik ook met hem.’
Bryan: ‘Ik kom vanzelf op het punt dat ik het zelf wil proberen. Ik kan nu nog veel van Bram leren, bovendien ben ik nog niet klaar met school en die gekkigheid. Als je voorman bent is het wel handig als je er alle dagen bent.’

Bram, jij werd eind 2019 voorman. Hoe groot was die stap?

Bram: ‘Best wel groot. Je moet ineens zelf de materialen bestellen, met de klant communiceren, plannen, organiseren. Ik had dat natuurlijk wel gezien bij Sander, zonder dat je het doorhebt word je langzaam klaargestoomd. Mensink is laagdrempelig, dat helpt ook. Als ik iets niet wist belde ik Sander op. En dat doe ik nog steeds.’

Zijn er wel eens klanten die vragen hoe oud jullie zijn? En die dan met hun oren klapperen als ze horen dat de woning waar zij de rest van hun leven in gaan wonen – hun rustpunt, het anker in hun leven – wordt gebouw door twee knapen van 19 en 24 jaar?

Bryan: ‘Dat horen we nooit. Maar misschien denken ze het wel.’