Verslag van ons teamweekend naar Ljubljana (Slovenië)

Ieder jaar gaan we met het hele team een weekend weg. Ons recept: goedkope vliegtickets, voor iedereen een bed, in ieder geval een potje bowlen en voor de rest een hoop cultuur opsnuiven. De bestemming dit jaar: Ljubljana in Slovenië. Op de ‘day after’ doen we verslag.

Na een vlucht van anderhalf uur kwamen we donderdagmiddag aan in een grijs, bijna Nederlands-achtig Ljubljana. Eenmaal ingecheckt in het hotel trokken we eropuit om de stad te verkennen. Omdat we de cultuur graag met jullie willen delen, direct maar even wat achtergrond. Wendy, die zich voorafgaand aan de trip al flink verdiepte in de geschiedenis van Ljubljana en Slovenië, legt uit:

Wendy: “Ljubljana is de hoofdstad van Slovenië. Er wonen iets minder dan driehonderdduizend inwoners, een stad zo groot als Enschede en Zwolle bij elkaar. Ljubljana is een oude stad en er zijn nog veel oude gebouwen bewaard gebleven, veelal uit de communistische tijd. Ljubljana is, ja, wat zal ik zeggen, een hele inspirerende stad met een rijke geschiedenis. Dat werd ons direct wel duidelijk. De jongens waren duidelijk onder de indruk en de meesten waren al snel druk in de weer met het fotograferen van gebouwen. Via Wikipedia werden er voortdurend geschiedenisfeitjes opgelezen.”

Stadswandeling

Na een forse wandeling en de nodige inspiratie, belandden we al snel in een (nagenoeg leeg) café. Reizen maakt immers hongering. De rest van de dag stond in het teken van lokale gerechten, de kathedraal, authentieke bruincafés, midgetgolf en een hoop goede gesprekken met locals. Geïnteresseerd als we zijn.

Omdat we onszelf tijdens deze trip eens even flink wilden verrijken, stond er op vrijdag een culturele stadswandeling gepland. Voor de meesten was de weg naar het kasteel bovenop de heuvel, het Ljubljanski Grad, een pittige wandeling. Iedereen verkeert in prima conditie, dus we vermoeden dat sommige lichamen een beetje van slag waren door de lange nacht. Op tijd naar bed en flink uitslapen zijn we natuurlijk helemaal niet gewend.

Eenmaal aangekomen bij het kasteel waren de meesten erg onder de indruk. Alle informatiebordjes werden van voor tot achter uitgeplozen. Geen detail ontsnapte de jongens (en Wendy) aan de aandacht. Udo, die opvallend geïnteresseerd was, doet speciaal voor jullie verslag van het kasteel.

Udo: “Het kasteel van Ljubljana, ook wel het Ljubljanski Grad, is een monument dat afkomstig is uit de middeleeuwen. Op een van de informatieborden las ik dat op deze heuvel al een fort stond in de tijd van de Kelten en de Illyriërs. Moet je nagaan! Later zouden de Romeinen hier nog een militaire post hebben gehad. De renovatie van het kasteel, na de aardbeving in 1511, is nu bijna helemaal compleet, al zagen we hier en daar nog wat onzorgvuldigheden. Michel is duidelijk nog niet langs geweest. Ik heb mijn visitekaartjes her en der verstopt. Ze bellen maar als ze ons nodig hebben.”

Op vrijdagmiddag stond bowlen op het programma. Want je weet: zonder bowlen geen Mensink-weekend. Eerhard had zijn eigen bowlingbal dit jaar thuisgelaten, wat een beetje onwennig aanvoelde. Eerhard moest duidelijk wennen aan zijn tijdelijke bal en wij moesten wennen aan een onwennige Eerhard. Eerhard: “Het is toch anders. Het gewicht, de grip; mijn vingers pasten nauwelijks in die gaten. Ik ben blij als ik maandag mijn eigen bal weer in de armen kan sluiten.”

Lokale gerechten

Er waren zes banen door Mensink in gebruik en na twee uur bowlen was iedereen behoorlijk gesloopt. Saillant detail: in het bowlingcentrum was met enige regelmaat een stevige windvlaag te voelen. We vermoeden dat het iets te maken heeft met de lokale gerechten van een dag eerder, waar sommige jongens erg aan moesten wennen.

Aron, liefhebber van de Sloveense keuken, legt uit hoe dit komt: “Slovenië is een land van tradities. En dat geldt zeker in de keuken. Alle regio’s in het land hebben hun eigen traditionele recepten. Neem de štruklji , een soort deegrollen met verschillende soorten vulling. Of wat te denken van de traditionele rundvleessoep en de kransjka klobasa, een soort rookworst. De Sloveense keuken is een echte fusion-keuken, gerechten hebben hier veel buitenlandse invloeden. Aan al die nieuwe smaken, kruiden en ingrediënten moesten sommige jongens even wennen. Dat was wel duidelijk. Ik had nergens last van.”

Skiën in de bergen

Op zaterdagochtend brachten taxi’s ons naar het skigebied op circa veertig minuten rijden vanaf de stad. Met een gondel trokken we de bergen in, op weg naar de skipistes. Er ontstonden twee groepen, de fanatieke skiërs en de fanatieke après-skiërs. Deze laatste groep was zo aardig om zich op te offeren en de plaatselijke horeca alvast te onderwerpen aan een smaaktest. Laško bleek favoriet, een lokaal goudgeel drankje. 

Toen vanaf de terrassen de duimen omhoog werden gestoken, besloot de groep skiërs het skiën af te wisselen met après-skiëen. Er gaat immers veel vocht verloren tijdens het sporten. Dat Jorn vlak daarna, zonder dat er een schans aanwezig was, het record verspringen/-vallen verbrak, moet hier los van worden gezien. Gelukkig mankeerde hij niets, waar Gonard en Marten erg blij mee waren. Robin is met afstand uitgeroepen tot beste skiër van Mensink.

Laško

Eenmaal terug in Ljubljana trokken we (28 mannen en één vrouw) weer richting de terrassen om te dineren bij het jullie welbekende restaurant De Gouden Driepoot. Om vervolgens de lokale middenstand, herkenbaar aan het groene Laško-logo aan de gevels, nog even een financiële injectie gegeven. Sommige jongens namen die taak zo serieus, dat zij daar tot in de late uurtjes mee door gingen. Gul als we zijn.

De volgende ochtend (zondag), trokken we rond negen uur richting het vliegveld. Uit respect voor de andere aanwezigen was iedereen muisstil in het vliegtuig. Sommigen besloten zelfs om een klein uiltje te knappen. Eenmaal in Amsterdam, brachten de helden van Hetebrij ons weer naar Broekland, waarmee teamweekend editie 2018 werd afgerond.